Οι φιέστες των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι για όλους

Τα χαράματα του Σαββάτου 6 Αυγούστου (στις 2 π.μ.) έλαβε χώρα η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο. 

"Τα φλας θα αστράψουν, οι αθλητές θα συμμετάσχουν στην παραδοσιακή παρέλαση, το πλήθος θα ευχαριστηθεί υπερθέαμα. Πίσω από όλα αυτά όμως κρύβονται κοινωνικές αντιδράσεις, σκάνδαλα, διαφθορά και δισεκατομμύρια σε αθλητικές εγκαταστάσεις χωρών που μαστίζονται από κοινωνικές ανισότητες. Αυτή είναι η άλλη πλευρά του σύγχρονου πρωταθλητισμού, αυτή που οι διοργανωτές προσπαθούν με κάθε τρόπο να κρατήσουν κρυφή, αυτή που οι ίδιοι οι θεατές επιλέγουν να μη βλέπουν. Φέτος στο Ρίο, λίγοι θα επιλέξουν να δουν τη σκοτεινή φαβέλα αντί για το λαμπερό Μαρακανά."

Το ολυμπιακό «Τείχος της Ντροπής»:
Χαρακτηριστικό του πνεύματος των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων είναι το ήδη περιβόητο "τείχος της ντροπής του Ριο".  Η διαδρομή από το αεροδρόμιο του Ρίο μέχρι την καλή πλευρά της πόλης παρουσιάζει έναν «κίνδυνο» για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων: Ο επισκέπτης είναι πιθανό να αντικρίσει και την άλλη πλευρά, καθώς περνάει δίπλα από τις χιλιάδες φαβέλες της εξαθλιωμένης περιοχής του Μαρέ. Για να το αποφύγουν αυτό, οι αρχές ύψωσαν ένα τείχος ανάμεσα στο δρόμο και τις καλύβες που συνωστίζονται δίπλα. 

Το «Τείχος της Ντροπής», όπως αποκαλείται, έχει μήκος περίπου 5 μίλια και ύψος 10 πόδια. Η κατασκευή του κόστισε δεκάδες χιλιάδες δολάρια και καλύπτει μεγάλο μέρος της οδικής διαδρομής από το Διεθνές Αεροδρόμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο μέχρι το νότιο τμήμα της πόλης, την «καλή πλευρά» δηλαδή, όπου βρίσκονται τα στάδια που φιλοξενούν τους Αγώνες, τα πολυτελή ξενοδοχεία, οι πλούσιες περιοχές και τα αξιοθέατα, όπως η παραλία Κόπακαμπάνα.  Διαβάστε περισσότερα εδώ.  

Για τους "Ολυμπιακούς αγώνες ...αλλιώς", δείτε το αφιέρωμα του ThePressProject.

Οι δικοί μας Ολυμπιακοί Αγώνες της ντροπής:
Και να μην ξεχνάμε τα δικά μας, τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας 2004.  Δεν θα πάψουμε να περιμένουμε να δούμε κάποτε  να αποδίδονται ευθύνες για αυτό το σκάνδαλο - και όχι μόνο άσφαιροι λίβελοι όπως είναι και ο παρών.  Είπαμε, μας χαρακτηρίζει ο δονικχωτισμός.

Πηγές: ThepressProject, CNN Greece