Γράμμα προς τους συναδέλφους του Υπουργείου Υγείας

Να συντονιστούμε αγωνιζόμενοι ή να «αγωνιστούμε» συντονιζόμενοι; Ιδού η απορία!

Εντυπώσεις ενός «ξένου» από τη Γ.Σ του Υπουργείου Υγείας

Κατ’ αρχάς να δηλώσω εξαρχής ότι παρακολούθησα τη Συνέλευση σας με έντονα συναισθήματα ζήλειας και μελαγχολίας. Ως υπάλληλος του Υπουργείου Εργασίας, «συνελευσιάζομαι» κάθε 2-3 χρόνια, όποτε δηλαδή δεήσει το φειδωλό Δ.Σ να χρηματοδοτήσει από το φτωχό Ταμείο του, την έλευση των συναδέλφων του ΣΕΠΕ από την επαρχία (περίπου 50% επί του συνόλου των μελών) για να «μην είναι η Συνέλευση μας λειψή». Εσείς βέβαια έχετε φτάσει στο άλλο άκρο (συνέλευση κάθε 2-3 ημέρες), αλλά σίγουρα η περίπτωσή σας είναι προτιμότερη από τη δική μας. Ως «πρεζάκι» λοιπόν, των δημοκρατικών διαδικασιών, «φτιάχτηκα» με τις πολλές προτάσεις, την ψηφοφορία και γενικά τη διαδικασία. Βλέπετε στις δικές μας δημοκρατικές Γ.Σ, γίνεται απλώς ενημέρωση, άντε να ψηφίσουμε σαν «πρόβατα» την μοναδική πρόταση, που φυσικά είναι του ΔΣ.

Πέρα από τα δικά σας παρατράγουδα, (τα περιγράφουν αναλυτικά και γλαφυρά τα άρθρα του «Αριστοτέλους 17»), έχω να κάνω μια απλή παρατήρηση επί των προτάσεων που διατυπώθηκαν και της τελικής απόφασης περί λήξης των κινητοποίησεων (κατάληψη) και προσπάθειας συντονισμού με τα άλλα Υπουργεία

Συνάδελφοι, θα τρελαθούμε εντελώς;;;

Από πότε ο συντονισμός και οι επαφές με τους άλλους αγωνιζόμενους χώρους έγιναν υποκατάστατο του πραγματικού αγώνα; Χωρίς να ξέρω λεπτομέρειες, υποθέτω ότι τόσο καιρό σε κατάληψη, το ΔΣ σας δε διέδωσε ως όφειλε τις κινητοποιήσεις σας, δεν πρότεινε σε άλλα Πρωτοβάθμια να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.

Τέθηκε εμμέσως πλην σαφώς το δίλημμα: Κατάληψη, απεργία και γενικά αγώνας ή συντονισμός;; Γιατί όχι -ή μάλλον απαραίτητα ναι- και στα δύο. Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις και ο συντονισμός με ομοειδείς χώρους είναι συμπληρωματικές προϋποθέσεις για την αποτελεσματικότητα του αγώνα. Δεν είναι υποκατάστατα ηρεμιστικά για να ηρεμήσει το πόπολο. Εκτός αν ΔΕΝ θέλουμε πραγματικά την επιτυχία του αγώνα, αλλά απλώς να ηρεμήσουμε το πόπολο…Οπότε κρίμα τις Συνελεύσεις, τις φωνές και τις χαμένες εργατοώρες. Μπορείτε να γίνετε κι εσείς ένα ήσυχο Υπουργείο Εργασίας…Άλλωστε, σιγά σιγά ενοποιούμαστε συρρικνούμενοι…