Ένα βότσαλο (ευθιξίας) στη λίμνη (της απάθειας)

Λάβαμε από συναδέλφους και δημοσιεύουμε ευχαρίστως πρόταση επιστολής προς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου σχετικά με τα μέτρα για την αγορά εργασίας που υιοθετήθηκαν με το τελευταίο Μνημόνιο. Πέρα από την ουσία της επιστολής, την οποία μπορεί ο καθένας να κρίνει, επισημαίνουμε και επικροτούμε τη σημασία της προσπάθειας αυτής εκ μέρους των συναδέλφων, ως χαρακτηριστικό "καλό παράδειγμα" ενεργοποίησης και συμμετοχής. Πρέπει να ξεπεράσουμε την παθητικότητα και την αβουλία των εκτελεστικών οργάνων της Δημόσιας Διοίκησης. Ως Δημόσιοι Υπάλληλοι και πολίτες οφείλουμε να ασκούμε κριτική και να επισημαίνουμε τα κακώς κείμενα της πολιτικής ηγεσίας. 

 Τα στοιχεία των συναδέλφων είναι στη διάθεση μας (βλέπε δεξιά σελίδα ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ), για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να συνυπογράψει την επιστολή η οποία θα μπορούσε να λάβει τη μορφή υπομνήματος και να δημοσιοποιηθεί ευρύτερα.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Κύριε Υπουργέ,

Με αυτήν την ανοικτή επιστολή, ως δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, απευθυνόμαστε καταρχάς σε εσάς ως πολιτικό μας προϊστάμενο. Ταυτόχρονα, ως ενεργοί πολίτες αυτής της χώρας, βιώνουμε την κατάσταση στην οποία περιέρχονται σταδιακά οι συμπολίτες μας εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, άνεργοι και συνταξιούχοι και σας καλούμε να αναλάβετε τις ευθύνες που σας αναλογούν ως αρμόδιου Υπουργού Εργασίας και ως εκλεγμένου από τον ελληνικό λαό για να υπερασπίζετε το συμφέρον του.

Ως δημόσιοι λειτουργοί, αποτελούμε εκ των πραγμάτων συνδετικό κρίκο της κοινωνικής πραγματικότητας με την πολιτική ηγεσία. Ένας κρίκος, ο οποίος έχει κοπεί εξαιτίας της χάραξης πολιτικής ερήμην του λαού και του συνόλου των εργαζομένων της χώρας.

Με το υπόμνημα μας αυτό, επισημαίνουμε απλώς ότι απαξιώνοντας το ρόλο των δημόσιων υπαλλήλων, δεν έχετε ποτέ εικόνα του τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία, λόγω των μέτρων που ψηφίζετε. Άρα κινδυνεύετε να μη γνωρίζετε το αποτέλεσμα των πολιτικών σας για τη ζωή των πολιτών. Θεωρούμε χρέος μας να σας μεταφέρουμε το γεγονός ότι η πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία και όπως τη βιώνουμε ως υπάλληλοι του Υπουργείου Εργασίας είναι απόλυτα ζοφερή.

Πραγματικότητα που σε ότι αφορά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις διαμορφώθηκε με μια σειρά νομοθετημάτων που ψηφίστηκαν στο πλαίσιο του Μνημονίου. Με το αρ. 51 του Ν. 3871/10. έγινε η πρώτη ευθεία παρέμβαση σε συλλογικές διαπραγματεύσεις κοινωνικών εταίρων, μέσω του περιορισμού και της ανατροπής των αυξήσεων, που ήταν αποτέλεσμα συλλογικών διαπραγματεύσεων στον ΟΜΕΔ, εκτός αυτών που έδινε η ΕΓΣΣΕ.

Με το άρθρο 13 του Ν. 3899/10, θεσπίσθηκαν οι Ειδικές Επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με τις οποίες χειροτερεύουν οι εργασιακοί όροι, με σκοπό την εξατομικευμένη προσέγγιση βάσει των πραγματικών οικονομικών μεγεθών της αγοράς και αιτιολογία την διάσωση θέσεων εργασίας. Στον ίδιο νόμο ορίζεται πλέον ότι ο ΟΜΕΔ θα καθορίζει μόνο βασικό μισθό και ημερομίσθιο. Επιπλέον σε αυτόν τον ίδιο νόμο τροποποιούνται δυσμενώς οι ρυθμίσεις προηγούμενου νόμου, που αφορούν το καθεστώς μερικής απασχόλησης και αποζημίωσης απόλυσης.

Το άρθρο 37 του Ν. 4024/2011 καταργεί το άρθρο 13 του προηγούμενου νόμου και δημιουργεί μια κατάσταση χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες για τη διαπραγματευτική δύναμη του εργαζομένου. Οι πολίτες εργαζόμενοι άρχισαν κυριολεκτικά να βομβαρδίζουν την κεντρική Υπηρεσία με ερωτήματα, κατήγγειλαν εκβιαστικούς όρους των κακόπιστων εργοδοτών, ενώ παράλληλα ανέφεραν περιπτώσεις αδιεξόδων κατά τις οποίες ο εργοδότης είχε ως εργαζομένους συγγενικά και φιλικά πρόσωπα, χρησιμοποιώντας την πλειονότητα, που αυτά τα πρόσωπα διαμόρφωσαν και την απαιτεί ο νόμος, με σκοπό τη σύναψη επιχειρησιακής ΣΣΕ με μειωμένες αμοιβές έως τα όρια της ΕΓΣΣΕ.

Οι Επιχειρησιακές ΣΣΕ υπό αυτό το καθεστώς ήταν η συντριπτική πλειονότητα των ΣΣΕ που έφτασαν στο Υπουργείο. Παράλληλα μειώθηκε αισθητά η σύναψη κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ, κάτι το οποίο, δεδομένης της μειωμένης διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων έναντι του ισχυρού διαπραγματευτικού πλεονεκτήματος του εργοδότη, αποδυνάμωσε κατ’ ουσία τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Οι πιο πρόσφατες εξελίξεις με το Ν. 4046/12, την ΠΥΣ 6/2012 για τη ρύθμιση θεμάτων για την εφαρμογή της παρ. 6 του άρθρου 1 του Ν. 4046/2012, καθώς και την ερμηνευτική εγκύκλιο αυτών (εγκύκλιος υπ’ αριθμ. 4601/304/12-3-2012) έφεραν στο προσκήνιο όλη την αλήθεια για το τι συμβαίνει για τις προθέσεις της πολιτικής που ακολουθείται από την ηγεσία του Υπουργείου τα τελευταία χρόνια. Ο κατώτατος μισθός της ΕΓΣΣΕ μειώθηκε σε ποσοστά που μάλλον δεν διασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση κυρίως για νέους κάτω των 25 ετών, η μετενέργεια των συλλογικών συμβάσεων δέχεται σημαντικές αλλαγές, οι μισθολογικές ωριμάνσεις αναστέλλονται και η διαιτησία επαφίεται στην καλή θέληση του εργοδότη. Με τις ρυθμίσεις αυτές η τεράστια κοινότητα των εργαζομένων στην Ελλάδα βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια στην απότομη και βίαιη πτώση του βιοτικού της επιπέδου και μάλιστα χωρίς τη συναίνεση των κοινωνικών εταίρων.

Ως δημόσιοι υπάλληλοι, και μάλιστα εργαζόμενοι στο Υπουργείο Εργασίας, ερχόμαστε συχνά αντιμέτωποι με αυτήν την απόγνωση. Σε εμάς προστρέχουν, εργαζόμενοι που αγωνιούν για τη δουλειά τους, που προσπαθούν να ενημερωθούν για τα δικαιώματά τους, για το νόμιμο ή μη των μισθολογικών μειώσεων και των εκβιασμών στους οποίους υποβάλλονται από τους εργοδότες. Η απόγνωση των εργαζομένων γίνεται εν μέρει και δική μας απόγνωση. Πολύ περισσότερο μάλιστα, από τη στιγμή που καλούμαστε να επιτελέσουμε το έργο μας, χωρίς καν τα απαραίτητα εργαλεία και μέσα. Με επιτελικές Δ/νσεις του Υπουργείου που απλώς διεκπεραιώνουν αποφάσεις και ρυθμίσεις που ανατίθενται σε εξωτερικούς συμβούλους, με ελεγκτικά σώματα (π.χ ΣΕΠΕ) χωρίς τους στοιχειώδεις πόρους, με το προσωπικό κρίσιμων Υπηρεσιών να μειώνεται, και με το εισόδημα μας αλλά τελικά και την ίδια την αξιοπρέπεια μας να υφίσταται διαρκή υποβάθμιση.

Κύριε Υπουργέ,

Ως υπάλληλοι δεν έχουμε την εξουσία, ούτε την πρόθεση να παρανομήσουμε, αποτρέποντας την εφαρμογή ψηφισμένων (έστω και υπό πίεση) Νόμων από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, ακόμη και εάν διατυπώνονται έγκυρες επιστημονικές απόψεις περί αντισυνταγματικότητας (άρ.22 και 23 Συντάγματος της Ελλάδας) των συγκεκριμένων διατάξεων. Επιπλέον, οι συγκεκριμένες διατάξεις αντιβαίνουν κυρωθείσες και από τη χώρα μας Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας και συγκεκριμένα την ΔΣΕ 154 “Για την προώθηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης” και την ΔΣΕ 98 “Περί εφαρμογής των αρχών του δικαιώματος οργανώσεως και συλλογικής διαπραγμάτευσης”. Με την Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου διαλύεται ο μηχανισμός συλλογικών διαπραγματεύσεων και διαιτησίας (με την κατάργηση του δικαιώματος μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία), μια ενέργεια που καθιστά τους εργαζομένους παθητικά υποκείμενα στη διαδικασία διάπλασης των όρων εργασίας, τη ρύθμιση των οποίων παραπέμπει, τελικά, στην ατομική διαπραγμάτευση και τις ατομικές συμβάσεις εργασίας.

Κατόπιν των ανωτέρω:

• Δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι και σιωπηροί απέναντι στη δυσμένεια, στην οποία έχει υποπέσει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού.
• Υποστηρίζουμε ότι πρέπει κατά τη νομοθέτηση εργασιακών μετρών να λαμβάνεται υπόψη η υπηρεσιακή άποψη, η οποία συμπυκνώνει γνώση του αντικειμένου και εμπειρία από την επαφή με τους πολίτες.
• Επισημαίνουμε τα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε κατά την επιτέλεση του έργου μας, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την εγκατάλειψη της Επιθεώρησης Εργασίας, η οποία οδηγεί τους Επιθεωρητές Εργασίας σε συνεχείς εκκλήσεις για σαφείς οδηγίες.

Ως υπάλληλοι, αλλά κυρίως ως πολίτες και ως άνθρωποι, ενώνουμε τη φωνή μας με αυτές των γονιών μας, των αδελφών μας, των παιδιών μας και των φίλων μας, που παλεύουν για τα αυτονόητα. ΑΤΟΜΙΚΑ αλλά και ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ, μέσα από τα Σωματεία μας και τους συλλογικούς φορείς μας, θα διεκδικήσουμε την ανατροπή των επώδυνων μέτρων και θα επανακτήσουμε εργατικές κατακτήσεις αιώνων, που με αφορμή τη δημοσιονομική κρίση, στερείτε από τη γενιά μας και τις επόμενες γενιές.

Θα θέλαμε την υπεύθυνη και τεκμηριωμένη θέση σας για την σκοπιμότητα των εφαρμοζόμενων μέτρων στην αγορά εργασίας και για τα αποτελέσματα που οι πολιτικές αυτές έχουν επιφέρει. Επιθυμούμε στατιστικά στοιχεία που να αποδεικνύουν τα άμεσα θετικά αποτελέσματα και όχι απλή παράθεση νομοθεσίας.

Οι υπάλληλοι του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης