Απεργιακή κλιμάκωση - ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ

του Κώστα Πίττα, Σύλλογος Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας/Ενέργειας (τ.ΥΠΑΝ)

(Από την εφημερίδα Εργατική Αλληλεγγυη Νο 1084 (7/8/2013)

Οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις ενάντια στις νέες απολύσεις που εξήγγειλε η κυβέρνηση συνεχίστηκαν μέσα στον Αύγουστο με στάση εργασίας και 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 1 και 2/8 αντίστοιχα. Συνεχίζοντας, οι Ομοσπονδίες στα ασφαλιστικά ταμεία και τον ΟΑΕΔ προχώρησαν σε 48ωρη απεργία 5-6 Αυγούστου, ενώ η ΠΟΣΕ ΙΚΑ έχει πάρει απόφαση για 24ωρη απεργία το τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου με επαναλαμβανόμενες 48ωρες από την επόμενη ημέρα.

Ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Μητσοτάκης περίμεναν ότι θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με μια τέτοια απεργιακή αντίδραση. Η απόφαση στο υπουργείο Εργασίας και στα ασφαλιστικά ταμεία για 48ωρη απεργία 1-2/8, η κατάληψη στον ΟΑΕΔ, η άμεση στάση εργασίας και η συγκέντρωση στο υπ. Πολιτισμού, οι μαζικές γενικές συνελεύσεις και το καθημερινό μπλοκάρισμα σε κτήρια του ΥΠΑΝ και του ΥΠΕΚΑ, όλες οι κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν αμέσως μετά τις «διαρροές» για τις διαθεσιμότητες-απολύσεις, ανάγκασαν την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ να κηρύξει και αυτή παναττική 24ωρη απεργία στις 2 Αυγούστου και στάση εργασίας την προηγούμενη μέρα.

Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας για δυο μέρες. Στον ΟΓΑ η συμμετοχή στην απεργία έφτασε το 90% και έγιναν μαζικές περιφρουρήσεις. Ακόμα και στο ίδιο το «στρατηγείο» του Μητσοτάκη στη Β. Σοφίας, μόλις 20 απεργοσπάστες μπόρεσαν να περάσουν την απεργιακή φρουρά με τη συνοδεία των ΜΑΤ.

Η κυβέρνηση πουλάει τσαμπουκά ότι οι απολύσεις είναι «τετελεσμένο γεγονός» και ότι μέχρι 16 Σεπτέμβρη θα έχουν βγει οι λίστες αυτών που φεύγουν, συνεπικουρούμενη από τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ, που δε χάνουν ευκαιρία να τονίσουν ότι μέσα στα «μπάνια του Αυγούστου» δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια αντιδράσεων από τα συνδικάτα. Όμως, η έκρηξη στα υπουργεία έδειξε πόσο ψεύτικοι είναι οι τσαμπουκάδες τους.

Γι’ αυτό είναι πραγματική η προοπτική να μετατρέψουμε τις αποφάσεις του Μητσοτάκη σε κουρελόχαρτα. Συνεχίζοντας σε κάθε χώρο, ξαναπιάνοντας το νήμα μετά το δεκαπενταύγουστο, κλιμακώνοντας, συντονίζοντας τις κινητοποιήσεις μας σε όλο το δημόσιο.

Το πρώτο και σημαντικό είναι να μην αφήσουμε να περάσει η λογική της «οικονομίας δυνάμεων» και ότι θα πρέπει να περιμένουμε για να δώσουμε τη «μεγάλη μάχη» το Σεπτέμβρη. Όχι γιατί δεν θα πρέπει από τις πρώτες ώρες του Σεπτέμβρη, μαζί με τους καθηγητές που έχουν αποφασίσει απεργία διαρκείας, να βάλουμε πυρκαγιά στην κυβέρνηση και στην Τρόικα. Αλλά γιατί ο μόνος τρόπος για να προετοιμάσουμε και να οργανώσουμε με τον καλύτερο τρόπο αυτή τη μάχη είναι να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί εδώ και τώρα. Η οργή μέσα στα υπουργεία τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι ξεχειλίζει. Το έδειξε η συμμετοχή στην απεργία της 2 Αυγούστου που ήταν σχεδόν διπλάσια σε πολλούς χώρους απ’ ότι σε άλλες 24ωρες της ΑΔΕΔΥ. Να μην δώσουμε στον Μητσοτάκη τα χρονικά περιθώρια να σπεκουλάρει καλλιεργώντας αυταπάτες για «εξαιρέσεις» και άλλα παρόμοια ψέματα.

Όλο το Δημόσιο κλειστό

Με γενικές συνελεύσεις σε κάθε χώρο αποφασίζουμε απεργίες, στάσεις εργασίας, καταλήψεις, μπλοκαρίσματα, συγκεντρώσεις και συνεχίζουμε τη μάχη τώρα. Ταυτόχρονα καλούμε την ΑΔΕΔΥ να κηρύξει 48ωρη πανελλαδική απεργία στις 23 Αυγούστου που βγαίνουν οι υπουργικές αποφάσεις που καταργούν κλάδους, ειδικότητες, οργανικές θέσεις. Ο Σεπτέμβρης πρέπει να βρει όλο το δημόσιο κλειστό!

Το δεύτερο είναι ο συντονισμός. Όχι μόνο ο συντονισμός ανάμεσα στα υπουργεία, αλλά και με όλους τους κλάδους του δημόσιου που παλεύουν ενάντια στα κλεισίματα και τις απολύσεις. Με τα νοσοκομεία, που την προηγούμενη βδομάδα ήταν σε κινητοποιήσεις. Με τους καθηγητές που οργανώνουν τοπικούς συντονισμούς και κινητοποιήσεις με στόχο την καλύτερη προετοιμασία της απεργίας διαρκείας τους αρχές Σεπτέμβρη. Με τους εργαζόμενους στους δήμους. Με την ΕΡΤ. Γι’ αυτό χρειάζεται κάθε σύλλογος ή ομοσπονδία που παίρνει απόφαση για κινητοποίηση να συντονίζεται με τους υπόλοιπους, καλώντας σε κοινές συσκέψεις που θα αποφασίζουν ενιαία πρωτοβουλίες για δράση.

Η συνέχεια, η κλιμάκωση, ο συντονισμός και η οργάνωση μιας μάχης με διάρκεια που έχουμε μπροστά μας, δεν μπορεί να μείνει στα διστακτικά χέρια των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η δημιουργία ή η ενεργοποίηση επιτροπών αγώνα και απεργιακών επιτροπών από κάθε γενική συνέλευση, που θα πάρουν πάνω τους την οργάνωση και τον συντονισμό από τα κάτω σε όλο το δημόσιο. Σε αυτή την κατεύθυνση, σημαντικό ρόλο μπορεί και πρέπει να παίξει ο Συντονισμός Δημοσίου, που φτιάχτηκε την περίοδο των απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στις απολύσεις στους διοικητικούς των ΑΕΙ –ΤΕΙ και στους δήμους το Δεκέμβρη του 2012.

Όλοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε τις απολύσεις και να πετάξουμε στα σκουπίδια όχι μόνο τις λίστες του Μητσοτάκη, αλλά και τον ίδιο, και τον Σαμαρά. 

Το φετινό συλλαλητήριο στη ΔΕΘ στις 7 Σεπτεμβρίου πρέπει να βρει όλα τα σφυριά να βαράνε συντονισμένα στο ρυθμό της απεργίας διαρκείας και των καταλήψεων για την ανατροπή της σάπιας συγκυβέρνησης της τρόικας και των μνημονίων.