Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ, ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ ΦΑΝΕΡΩΘΗΚΑΝ

 Δεν υπάρχουν καλές και κακές επιλογές, βιώσιμο και μη βιώσιμο οικονομικό μοντέλο, μέσα σε ένα σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και των φυσικών πόρων. Σε ένα σύστημα που του είναι απαραίτητες οι κρίσεις, τρέφεται και στεριώνει από αυτές.......Να αποτολμήσουμε τα δικά μας πραγματικά ΟΧΙ, έχοντας προετοιμαστεί έγκαιρα και αποτελεσματικά για όλες τις ενδεχόμενες αντιδράσεις της απέναντι πλευράς, και σε συμμαχία με τους λαούς των χωρών που πλήττονται από την επίθεση των ευρωπαϊκών και εθνικών ελίτ.......Η λαίλαπα που χτυπά τώρα τους κύπριους και συνεχίζει να αυξάνει την έντασή της στη χώρα μας, θα αντιμετωπιστεί μόνο όταν πάψουμε να εναποθέτουμε τη σωτηρία μας σε χαρισματικούς ηγέτες, αδιάφθορα κόμματα και διακοσμητικές ιδεολογίες. Και σπάσουμε όλοι μας από κοινού και συντονισμένα τα δεσμά μας, δεσμά πολιτικά, οικονομικά και προπαγάνδας.......Είμαστε ραγιάδες όσο εμείς το επιτρέπουμε

των Γ.Κοντού, Ν.Μποσινάκου, Λ.Σιδέρη

 Τώρα ήρθε η ώρα της Κύπρου να αλωθεί από την Ε.Ένωση.  Με πρόσχημα τη νέα σταυροφορία για «έναν υγιή, ηθικό καπιταλισμό ενάντια στις χώρες με λάθος οικονομικό μοντέλο», σπρώχνουν άλλη μια χώρα σε χρεοκοπία και οικονομική κατοχή, οδηγούν άλλον έναν λαό στη φτωχοποίηση και την υποτέλεια.  

Δεν πρέπει πια να εκπλησσόμαστε. 

 Η Ε.Ένωση, σε αγαστή συνεργασία με το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα,  υπηρετεί  από καιρό ανυπόκριτα και κυνικά το μεγάλο κεφάλαιο.  Μπροστά στην απληστία τους και τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς τους ποιος θα πρωτοαρπάξει τον πλούτο κάθε χώρας,  δεν λογαριάζουν ανθρώπινες ζωές, περιουσίες, δικαιώματα,  είναι διατεθειμένοι να πλήξουν ακόμα και το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, τα "ιερά και τα όσια" του συστήματός μας. 

Δεν πρέπει πια να παραμυθιαζόμαστε. 

Όπως αποδεικνύει όλο και πιο ξεκάθαρα η ιστορία, οι μηχανισμοί της ευρωπαϊκής οικονομικής ενοποίησης οδηγούν, σε πρώτο στάδιο, στην υπερχρέωση των χωρών και, σε δεύτερο στάδιο, στην εκποίηση του πλούτου τους,   πατώντας στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης που δημιούργησαν. 

Όπως είδαμε, οι «αξίες της ευρωπαϊκής ένωσης», το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», η καταπολέμηση της φτώχειας, η κοινωνική συνοχή και άλλα τέτοια, δεν είναι παρά λευκές σελίδες επί σελίδων σε ευρωπαϊκά Συμβούλια και Ανακοινώσεις.  Γιατί, στην πράξη, οι πολιτικές που επιβάλλονται οδηγούν σε κοινωνική αποσάρθρωση, ανεργία, απόσυρση της κοινωνικής προστασίας σε επίπεδα ελάχιστης προνοιακής κάλυψης,  επέλαση του ιδιωτικού και της κερδοσκοπίας ακόμα και σε αγαθά που δεν νοείται να είναι πεδίο εκμετάλλευσης (πχ ιδιωτικοποίηση νερού, εταιρείες εμπορίας και ανακύκλωσης σχεδόν τσάμπα εργατικών χεριών).

Δεν πρέπει πια να υποτασσόμαστε. 

Η δήθεν αρχική άρνηση της κυπριακής ηγεσίας να

ενδώσει στις πιέσεις των ισχυρών του (βορειοευρωπαϊκού αυτή τη φορά) κεφαλαίου μετατράπηκε σύντομα σε δακρύβρεχτα ναι, σε υπογραφή εν λευκώ ενός συμβολαίου υποδούλωσης που ούτε οι ίδιοι οι κύπριοι ιθύνοντες ξέρουν ακριβώς τι σημαίνει. 

Οι παλινωδίες, οι δήθεν ηρωικές διαπραγματεύσεις με τους «κακούς τροϊκανούς», δεν μπορούν να έχουν σχέση με το αυθεντικό όχι του κυπριακού λαού στη λεηλασία του, που το διαχειρίστηκαν «ως όφειλαν» για να συνεχίσουν με τη γνωστή συνταγή που εφάρμοσαν και στην Ελλάδα.

Είναι μια φαρσοκωμωδία που την έχουμε ζήσει για τα καλά.  Μήπως έτσι δεν είναι πιο βολικό; Για να γίνουν αργότερα αποδεκτές, χωρίς πολλές κοινωνικές αντιδράσεις, οι πιο σκληρές πολιτικές εκμετάλλευσης και καταπάτησης δικαιωμάτων;  Αφού, στο ενδιάμεσο θα έχουν φροντίσει να δείξουν στον λαό, που τόλμησε να σηκώσει κεφάλι, τα «αδιέξοδα» που οδηγείται -αδιέξοδα που τα έχουν δημιουργήσει μεθοδικά και βήμα-βήμα από καιρό. 

Αδιέξοδα που υπάρχουν μόνο όσο προσπαθούμε να κάνουμε παιχνίδι στο γήπεδο που μας επιβάλλουν, μόνο αν αφεθούμε στην πλύση εγκεφάλου των καθεστηκυίων ΜΜΕ και πολιτικών δυνάμεων.  Δεν υπάρχουν καλές και κακές επιλογές, βιώσιμο και μη βιώσιμο οικονομικό μοντέλο, μέσα σε ένα σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και των φυσικών πόρων.  Σε ένα σύστημα που του είναι απαραίτητες οι κρίσεις, τρέφεται και στεριώνει από αυτές.   Αλλού διεφθαρμένοι πολιτικοί – αλλού υπερχρέωση – αλλού τράπεζες με πήλινα πόδια – η ουσία είναι η ίδια: αφαίμαξη λαών, λεηλασία εθνικού πλούτου, ιδιωτικοποίηση κερδών,   κοινωνικοποίηση ζημιών.   Είναι γνωστά τα μέσα καθυπόταξής μας. 

Σε αυτές τις δύσκολες ώρες, ας σταθούμε αλληλέγγυοι και συμπαραστάτες στον κυπριακό λαό.   Ας ενώσουμε τις φωνές μας με τους εργαζόμενους κυπρίους που βλέπουν τον κόπο τους να απειλείται, τις ζωές τους και το μέλλον των παιδιών τους να υποθηκεύεται, τη χώρα τους να παλεύει δυστυχώς μόνη απέναντι στο  καπιταλιστικό πλιάτσικο.   Ας καταδικάσουμε απερίφραστα τις μεθοδεύσεις της Ε. Ένωσης που οδηγούν στην καταστροφή έναν λαό που σε όλη την ιστορία του υφίσταται δεινά από κατακτητές, εχθρούς και «φίλους». 

Να αποτολμήσουμε τα δικά μας πραγματικά ΟΧΙ, έχοντας προετοιμαστεί έγκαιρα και αποτελεσματικά για όλες τις ενδεχόμενες αντιδράσεις της απέναντι πλευράς, και σε συμμαχία με τους λαούς των χωρών που πλήττονται από την επίθεση των ευρωπαϊκών και εθνικών ελίτ.

Η λαίλαπα που χτυπά τώρα τους κύπριους  και συνεχίζει να αυξάνει την έντασή της στη χώρα μας, θα αντιμετωπιστεί μόνο όταν πάψουμε να εναποθέτουμε  τη σωτηρία μας σε χαρισματικούς ηγέτες, αδιάφθορα κόμματα και διακοσμητικές ιδεολογίες.  Και σπάσουμε όλοι μας από κοινού και συντονισμένα τα δεσμά μας, δεσμά πολιτικά, οικονομικά και προπαγάνδας.    Γιατί είναι πανεύκολο η θέλησή μας για αντίσταση στα αρπακτικά που επιβουλεύονται τις ζωές μας να μετατραπεί σε αφορμή για «συνετισμό των επαναστατών του κ…», σε παραίτηση και σε ακόμα πιο αυταρχικούς δρόμους, αν δεν υπάρχει η κατάλληλη προετοιμασία.  Η αρχή πρέπει να γίνει από εμάς, από κάτω, στους χώρους εργασίας μας για να ξεκινήσουμε να παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας.   Ήρθε ο καιρός να γίνουν πρακτική όλων μας η αυτοοργάνωση και ενεργοποίησή μας χωρίς μεσάζοντες, η αλληλεγγύη, οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.  Η δύναμή μας απέναντι στην υπερεθνική επίθεση των κεφαλαίου βρίσκεται στην κοινή δράση και αλληλεγγύη των λαών. Είμαστε ραγιάδες  όσο εμείς το επιτρέπουμε.