Η κοπή της πίτας (Απόσπασμα από ημερολόγιο μικρού και αθώου)

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Σήμερα χιόνιζε και δεν είχαμε σχολείο. Έτσι, ο μπαμπάς με πήρε στη δουλειά του, όπου είχανε κοπή της πίτας. Ο μπαμπάς μου είπε ότι αυτό γίνεται κάθε χρονιά τέτοιες μέρες, αλλά τα τελευταία χρόνια η πίτα είναι πιο μικρή, γιατί αυτοί που έχουν αναλάβει να μας την προμηθεύουν από το εξωτερικό λένε ότι τους χρωστάμε και μας κάνουν χάρη που μας δίνουν έστω και αυτή. Εγώ τον ρώτησα γιατί δεν φτιάχνουμε μια δικιά μας μεγάλη πίτα, αλλά εκείνος δεν απάντησε...

Ο μπαμπάς μου πάντως είναι από εκείνους που έχουν οριστεί να κόβουν και να μοιράζουν την πίτα. Σήμερα, καθόταν μαζί με λίγους ακόμη κυρίους και κυρίες ψηλά και κοιτούσε τους συναδέλφους του, που περίμεναν να πάρουν το κομμάτι τους. Ένας από τους φίλους του μπαμπά, από αυτούς που κόβουν και μοιράζουν τη πίτα, πήρε το λόγο για να αναγγείλει το-διεκδικητικό-πλαίσιο-του-2012. Ρώτησα το μπαμπά τι είναι το διεκδικητικό πλαίσιο αλλά εκείνος δεν απάντησε...

Ο φίλος του μπαμπά μιλούσε φωναχτά και ακουγόταν ακόμα και όταν το μικρόφωνο χαλούσε. Ο κόσμος περίμενε με αγωνία να ακούσει σπουδαία λόγια και ο μπαμπάς χαμογελούσε. Σε κάποια στιγμή, οι τόνοι ανέβηκαν γιατί ο φίλος του μπαμπά μίλησε για ένα Κίνητρο Επίτευξης Δημοσιονομικών Στόχων, που θα είναι η νέα κλαδική διεκδίκηση. Ο κόσμος εντυπωσιάστηκε γιατί αυτό ήταν ένα νέο επίδομα, διαφορετικό από αυτά που καταργήθηκαν. Η μαμά που δουλεύει στο Υπουργείο Οικονομικών κοροϊδεύει το μπαμπά ότι αυτό είναι ένα επίδομά που αυτή θα πάρει κάποτε αλλά ο μπαμπάς ποτέ. Ρώτησα το μπαμπά αν τώρα θα πειράζει αυτός τη μαμά, αλλά εκείνος δεν απάντησε...

Σε λίγο, ο κύριος στο βήμα είπε ότι η διεκδίκηση του Κινήτρου είναι η νέα Ουτοπία. Τι είναι ουτοπία ρώτησα τον μπαμπά και εκείνος μου θύμισε το ντοκιμαντέρ με τον μαύρο Αμερικάνο κύριο που είδα προχτές να φωνάζει πως έχει ένα όνειρο. Ρώτησα τον μπαμπά αν η ουτοπία του φίλου του μπορεί να του στοιχίσει τη ζωή όπως του μαύρου Αμερικανού κύριου, αλλά εκείνος δεν απάντησε…

Μετά, μίλησε ένας άλλος κύριος με μούσι που αποκαλούσε φίλο το φίλο του μπαμπά, άρα πρέπει να είναι και αυτός φίλος του μπαμπά. Και πράγματι, ο μπαμπάς χαμογελούσε καθώς ο κύριος με το μούσι έλεγε πολλά και ωραία λόγια. Όμως, ο κύριος με το μούσι λυπόταν που δε μπορούσε να εξασφαλίσει φέτος μεγάλη πίτα, γιατί κάποιοι κακοί κύριοι που τους έλεγε δανειστές τον ζόρισαν πολύ φέτος. Όμως, ο κύριος με το μούσι είπε πως θα είναι δίπλα μας και θα μας στηρίξει σε ότι ζητάμε. Ο μπαμπάς είπε πως ο κύριος είναι Υπουργός και πως ήταν και είναι ένας από εμάς. Εγώ τον ρώτησα αν Υπουργός είναι κάποιος που τον ζορίζουν οι κύριοι δανειστές αλλά παραπονιέται για αυτό σε εμάς, αλλά εκείνος δεν απάντησε…

Κάποια στιγμή ο κύριος με το μούσι τελείωσε. Κάποιοι κύριοι με γραβάτες στις πρώτες σειρές τον χειροκρότησαν και μετά ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε. Ο κύριος με το μούσι και ο φίλος του μπαμπά έκοψαν τη πίτα. Τα πρώτα και μεγαλύτερα κομμάτια τα έδωσαν στους κύριους που χειροκρότησαν τον Υπουργό. Εγώ ρώτησα το μπαμπά αν θα πάρω κομμάτι, αφού δε χειροκρότησα, αλλά εκείνος δεν απάντησε…

Μετά, ήρθαν και όλοι οι υπόλοιποι να πάρουν το κομμάτι τους. Όλοι έψαχναν να βρουν το φλουρί, μα τελικά βρέθηκε στο δικό μου κομμάτι. Εγώ χάρηκα πάρα πολύ και ρώτησα ποιό είναι το δώρο μου. Ο μπαμπάς μου είπε ότι κανονικά είναι 3 ημέρες άδεια, όμως εγώ είμαι μικρός και δε δουλεύω ακόμη. Για αυτό ο μπαμπάς και οι καλοί του φίλοι του θα φυλάξουν το φλουρί μου σε μια καλή Τράπεζα και όταν μεγαλώσω θα έχω πολλά δικά μου φλουριά και θα είμαι πλούσιος. Εμένα δε μου άρεσε αυτή η απάντηση και ρώτησα το μπαμπά πού θα βρει η Τράπεζα τα υπόλοιπα φλουριά να μου δώσει αφού τις πίτες τις φτιάχνουν και μας τις δίνουν οι κύριοι δανειστές και αυτοί τώρα τελευταία μας ζορίζουν. Και εκείνος δε απάντησε…