Πηγή: iskra.gr
«Νέα» κριτήρια καθιερώνονται για τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού, όπως προκύπτει από τηνΠράξη του Υπουργικού Συμβουλίου που παρουσιάζει το «Βήμα της Κυριακής» (26/5).
Τα νέα αυτά κριτήρια περιλαμβάνουν το ύψος του πληθωρισμού και της ανεργίας, τη γενικότερηοικονομική κατάσταση και τις προοπτικές για την ανάπτυξη.
Για τον ορισμό του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και ημερομισθίου θα διεξάγεται διαβούλευση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και της κυβέρνησης με την τεχνική και επιστημονική υποστήριξηεξειδικευμένων φορέων σε θέματα εργασίας, κοινωνικής πολιτικής και εργασιακών σχέσεων.
Αφού τελειώνει αυτή η δήθεν διαβούλευση ο κατώτερος μισθός θα ορίζεται πλέον μονομερώς από τον εκάστοτε Υπουργό Εργασίας, ο οποίος θα μπορεί αυθαίρετα να μειώνει τον κατώτερο μισθό, οσοδήποτε και ανεξέλεγκτα.
Η διαδικασία θα ξεκινήσει εντός του 2016 και ο πρώτος κατώτατος μισθός θα τεθεί σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2017.
Έως τότε, το υπουργείο Εργασίας έχει δεσμευθεί ότι θα ισχύει ο κατώτατος μισθός των 586,08(!) ευρώ.
Στόχος της κυβέρνησης να φτάσει τον κατώτερο μισθό, σύμφωνα με τις κυβερνητικές δεσμεύσεις από το μνημόνιο 2 (σελίδα 713), στα επίπεδα των χωρών της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης(Βουλγαρία, Ρουμανία κλπ), δηλ στα 150 μηνιαία, ώστε να εξασφαλίσει φτηνό εργατικό δυναμικό με εργασιακές σχέσεις γαλέρας στους επίδοξους δήθεν επενδυτές του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου.
Ήδη το πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας για ανέργους, που ψηφίστηκε στη βουλή με τροπολογία τουΠΑΣΟΚ μπήκε οροφή προς τα πάνω στα 490 ευρω μηνιαία για τους πάνω από 25 ετών και 427 για του κάτω των 25 ετών, χωρίς να μπάνει κανένα όριο προς τα κάτω.
Μετά από αυτές τις εξεξίξεις δικαιώνεται πλήρως η ISKRA, που είχε επισημάνει ότι παρά την προσπάθεια εξωραϊσμού της πρόσφατης συμφωνίας για το επίδομα γάμου και ορισμένα θεσμικά ζητήματα μεταξύ της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών φορέων πλην του ΣΕΒ, η ουσία εήταν ότι έμεινε εκτός διαπραγμάτευσης και συμφωνίας το ήδη μειωμένο με πράξη υπουργικού συμβουλίου ύψος του κατώτερου μισθού. Αυτό είχαμε γράψει ότι σημαίνει ότι δεν αμφισβητούνται από τους υπογράφοντες και δημιουργούνται πλέον αρνητικά τετελεσμένα όσον αφορά στη μείωση του κατώτερου μισθού από τα 751 στα 586 ευρώ, και στα 511 για τους νέους κάτω των 25 ετών, το πάγωμα των τριετιών και των χρονοεπιδομάτων και το νέο τρόπο υπολογισμού του κατώτερου μισθού με απόφαση του εκάστοτε υπουργού Εργασίας που θα μπορεί να τον μειώνει ανεξέλεγκτα.
Η άρνηση του ΣΕΒ να υπογράψει, έστω αυτή την περιορισμένων αποτελεσμάτων συμφωνία μεταξύ τηςΓΣΕΕ και των τριών άλλων εργοδοτικών φορέων, και οι νέες σημερινές προκλητικές δηλώσεις ηγετικών στελεχών του ΣΕΒ αποδεικνύουν, για άλλη μια φορά, ποιοι ωφελούνται από την πράξη υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης και ποιοι ήταν οι πραγματικοί «κουκουλοφόροι» που υποδείκνυαν στη τρόικα τι πρέπει να κατεδαφίσει μαζί με τις μνημονιακές κυβερνήσεις από την εργατική νομοθεσία και κυρίως από τους μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Κατ’ ουσία, εδώ και μήνες οι κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και οι κλαδικές και επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας στις ΔΕΚΟ αποτελούν παρελθόν, έπειτα από σωρεία προδήλως αντισυνταγματικών, αντεργατικών και αντιδημοκρατικών νομοθετικών παρεμβάσεων των μνημονιακών κυβερνήσεων της τελευταίας τριετίας, την στιγμή που η εργοδοτική πλευρά διατηρεί το απόλυτο δικαίωμα της διαμόρφωσης του ύψους των αποδοχών, είτε με συμβάσεις-φωτοαντίγραφα των προτάσεών της, είτε δια της (απειλής της) ατομικής σύμβασης εργασίας ή ακόμα και της απόλυσης είτε με τη μη εφαρμογή ακόμα και όσων συλλογικών συμβάσεων υπογράφονται με μειώσεις μισθών, γιατί έχει καταργηθεί η αρχή της επεκτασιμότητας σε όλο τον κλάδο και δεσμεύονται μόνο οι επιχειρήσεις που είναι μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που τις υπέγραψαν.
Την περίοδο των μνημονιακών κυβερνήσεων και των κατεδαφιστικών πολιτικών τους οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όσες από αυτές απέμειναν, από θεσμός προστασίας των εργαζομένων μετατρέπονται σε μηχανισμό απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και δραματικής συρρίκνωσης των αποδοχών τους, ενώ παράλληλα, με την ίδια ακριβώς επιδίωξη, εκτοξεύεται ο αριθμός των ατομικών συμβάσεων εργασίας.
Σύμφωνα με το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, από το Οκτώβριο του 2011 (Ν. 4024) έως τα τέλη Δεκεμβρίου 2012υπογράφονται 1.000 επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και μάλιστα στην μεγάλη τους πλειοψηφία (80%) ανάμεσα στον εργοδότη και στο εργοδοτικό μόρφωμα των ενώσεων προσώπων και όχι με τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων. Το ποσοστό της μέσης μείωσης των αποδοχών είναι κυριολεκτικά ανυπολόγιστο, διότι εκτός από τις περιπτώσεις ονομαστικών μειώσεων της τάξης του 15%, του 20%, του 30%, ή και του 40-50% στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων «συμφωνείται» μείωση-προσαρμογή των αποδοχών στα επίπεδα της εκάστοτε Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, δηλαδή σε μικτούς μηνιαίους μισθούς 586 ευρώ (ή 511 ευρώ για τους νέους έως 25 ετών).
Μάλιστα το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ εκτιμά ότι μετά την 14/5/2013, που έληξει η μετενέργεια των 42 τελευταίων εναπομεινασών κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, το συνολικό ποσοστό των εργαζομένων που οι αποδοχές τους θα καθορίζονται με ατομική σύμβαση εργασίας, δηλαδή με πλήρη παράδοσή τους στην κερδοσκοπική βουλιμία των εργοδοτών, θα εκτιναχθεί έως τα τέλη του 2013 στο 80% και ότι οι μειώσεις των μισθών τους θα φτάσει το 50%.
Καθίσταται, έτσι, σαφές ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα κινδυνεύει να αμείβεται με τον κατώτατο μισθό της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, ο οποίος μεταλλάσσεται πλέον σε γενικώς καθολικό μισθό για το σύνολο των εργαζομένων. Τα κατώτατα μισθολογικά όρια δεν αφορούν, όπως μέχρι πρότινος, στους λίγους και στους «εκτός των τειχών» της προστασίας των κλαδικών-ομοιοεπαγγελματικών και των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αλλά σχεδόν στους πάντες -δεδομένου ότι αυτά τα «τείχη» έχουν ανατιναχθεί- οι οποίοι οδηγούνται σε ραγδαία φτωχοποίηση και οικονομική εξαθλίωση.
Είναι πασίδηλο πλέον ότι η κυβέρνηση και οι δανειστές διαμορφώνουν μια κοινωνία χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας και Συνδικάτα, χωρίς συλλογική δράση και προστασία, για να εντείνουν το αντικοινωνικό έργο της γενικευμένης βίαιης εσωτερικής υποτίμησης. Ο πιο ακραίος, επιθετικός και αναχρονιστικός νεοφιλελευθερισμός προελαύνει με όργανα την τρικομματική κυβέρνηση και την τρόικα.
Απαιτείται άμεσος παλλαϊκός ξεσηκωμός από τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους καιμικρομεσαίους επαγγελματίες για να μην περάσει ο οριστικός ενταφιασμός των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η νέα κατεδάφιση του κατώτερου μισθού και η συνεπακόλουθη διάλυση των συνδικάτων.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΣΑΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου