Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Δεν ξεχνάμε! Ο Παύλος Φύσσας ζει..

Η μνήμη είναι η καλύτερη άμυνα απέναντι στην υποταγή και τον φόβο. 
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, δεν εφησυχάζουμε, δεν υποτασσόμαστε στον φασιστικό παραλογισμό.
Συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις μνήμης για τον Πάυλο Φύσσα. 
Απομονώνουμε κάθε φασιστικο στοιχείο  όπου και αν βρίσκεται.
 Δημιουργούμε το μέλλον, δεν καταστρέφουμε τη ζωή
Παραθέτουμε το Δελτίο Τύπου της ΑΔΕΔΥ σχετικά με τη συμμετοχή στο πρόγραμμα αντιφασιστικών εκδηλώσεων
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Συμμετοχή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ

Στις 18 Σεπτέμβρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής στο Κερατσίνι, αποκορύφωμα της δράσης του νέο-ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής, με τις τραμπούκικες επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες και σε αγωνιστές.
Ένα χρόνο μετά, το μήνυμα που στέλνουν οι μεγάλες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις παραμένει το ίδιο: «Ποτέ ξανά Φασισμός».
Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί όλους τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις που διοργανώνονται:
  •  Την Πέμπτη, 18 Σεπτέμβρη 2014, Κερατσίνι, Παναγή Τσαλδάρη στις 6.00μμ
  •  Την Παρασκευή, 19 Σεπτέμβρη 2014, συναυλία των «Φίλων του Π. Φύσσα», στο Σύνταγμα, στις 5.00μμ
Την απάντηση στους νεοναζί μπορεί να δώσει η λαϊκή κινητοποίηση και το αντιφασιστικό κίνημα.
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

4 σχόλια:

Γιάννης Κοντός είπε...

Καλο θα είναι να μην ξεχναμε επίσης ότι εκείνες τις μέρες δολοφονήθηκαν και άλλοι 2 άνθρωποι, ο Γιώργος Φουντούλης και ο Μανώλης Καπελώνης.
Για αυτούς όμως δεν θα γίνουν συλλαλητήρια, συναυλίες και προτομές. Επειδή ανήκαν στην Χ.Α. Ήταν στη "λάθος μεριά".

Όταν καταδικάζουμε τον φασισμό, ας σκεφτόμαστε ότι αυτός ενεδρεύει παντού -πολλές φορές και στους χώρους των λεγόμενων "αριστερών" και "προοδευτικών".

Ανώνυμος είπε...

Γιάννη, όταν κάνεις παρέα με δολοφόνους, διακινδυνεύεις να φας σφαίρα στο κεφάλι. Η Χ.Α σκοτώνει! Τα παιδιά αυτά το ήξεραν ή όφειλαν να το ξέρουν. Πήγαν άδικα, αλλά φύλαγαν την πόρτα μιας συμμορίας δολοφόνων. Ο Παύλος Φύσσας απλώς τραγούδούσε...
Υ.Γ Για τις οικογένειες και των τριών, φυσικά ο πόνος και η απώλεια είναι ίδιος. Η ανθρώπινη ζωή δεν μπαίνει στο ζύγι.

Νίκος Μποσινάκος

Γιάννης Κοντός είπε...

Το υστερόγραφο είναι για μένα η ουσία

Ανώνυμος είπε...

Ωστόσο, για να το συνεχίσω, άλλο πράγμα συμβολίζει ο θάνατος των σωματοφυλάκων του Μιχαλολιάκου και άλλο του αντιφασίστα. Προφανώς για τους πρώτους δεν θα στήσω αγάλματα, τον δεύτερο θα τον θυμάμαι πάντα. Όπως δεν συμβολίζει για μένα το ίδιο ο θάνατος του Ισραηλινού στρατιώτη με το χαμό ενός Παλαιστινίου άμαχου. Και οι δύο μάνες είχαν αλλά εγώ σαν τρίτος θα διαμαρτυρηθώ για τον Παλαιστίνιο