δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, σήμερα 13-11-2012
Όταν η ηγεσία του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης προσπαθεί να πείσει την Τρόικα ότι θα κάνει 2.000 απολύσεις από τον δημόσιο τομέα, αλλά ταυτόχρονα διαβεβαιώνει την ελληνική Βουλή ότι πρόκειται απλώς για «μετακινήσεις σε άλλες υπηρεσίες, τότε προφανώς παίρνει άλλες διαστάσεις η απαίτηση της Τρόικας για «αποδείξεις και ονόματα».
Πώς γίνεται, όμως, ένας (έως πρότινος αναγνωριζόμενος ως) έγκριτος νομικός να επιμένει ότι ο νόμος τον οποίο εισηγήθηκε στο κοινοβούλιο και οδεύει για δημοσίευση εννοεί «άλλα» από αυτά που γράφει; Με ποια λογική το non paper του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης (9/11) μιλά για «μετακινουμένους» υπαλλήλους, ενώ η αιτιολογική έκθεση μιλάει ξεκάθαρα για 2.000 απολύσεις; Γιατί το πολυνομοσχέδιο αφήνει τόσα θέματα ανοιχτά στο πώς θα «ερμηνευτούν» οι διατάξεις του, πώς και πόσοι θα «μετρηθούν» οι προς απόλυση;
Η απάντηση είναι απλή: η ηγεσία του ΥΔΜΗΔ «κλείνει το μάτι» στους υπαλλήλους, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τους πείσει ότι, αντί να συμμετέχουν σε απεργίες, καλύτερα θα ήταν να ψάξουν για τον «κατάλληλο άνθρωπο» που θα τους «διασφαλίσει» την καλή μετάταξη. Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια: και οι απολύσεις να περάσουν χωρίς πολλές αντιδράσεις, και μια νέα στρατιά «ομήρων» υποψήφιων ψηφοφόρων να δημιουργηθεί για την καταρρέουσα τρικομματική κυβέρνηση -και τους πιστούς συνδικαλιστές της. Απολύουν εργαζόμενους με την ρετσινιά ότι οι διορισμοί τους έγιναν με «ρουσφέτι» και τους σπρώχνουν τεχνηέντως στους πολιτικάντηδες που τους υπόσχονται ότι θα φροντίσουν «τα δικά τους παιδιά. Αυτά συμβαίνουν στη χώρα που το δικαίωμα στη δουλειά βαφτίζεται χάρη και εξυπηρέτηση…
Όλη αυτή η υποκρισία δεν είναι κάτι καινούριο, για όποιον γνωρίζει τι συμβαίνει στο δημόσιο εν μέσω Μνημονίου.
Για παράδειγμα, την ίδια ώρα που –με το πρόσχημα του «μεγάλου δημοσίου»- κλείνουν σχολεία, νοσοκομεία, κοινωνικές δομές, την ίδια ώρα που ζητείται η συρρίκνωση των υπηρεσιών πολιτισμού ή όσων υπηρεσιών σχετίζονται με την προστασία των εργαζόμενων, σε σειρά νέων νόμων ιδρύονται μερικές ακόμη Γενικές Γραμματείες, Γενικές Διευθύνσεις, αυτοτελή Γραφεία και να ορίζονται θέσεις συμβούλων και παρασυμβούλων. Για όποιον δεν έχει καταλάβει τις υποκρισία με τις δομές (και τις πληρωμές…) που προβλέπονται για το (δημόσιο) ΤΑΙΠΕΔ, τη (δημόσια) εταιρεία «Επενδύστε στην Ελλάδα ΑΕ», ας ρίξει μια ματιά στο πρόσφατο νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης «Διαμόρφωση Φιλικού Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος», που συστήνει ολόκληρες Γενικές Διευθύνσεις με μόνη αρμοδιότητα την… εξυπηρέτηση των ιδιωτών επενδυτών!
Πώς γίνεται, αφού μας έχουν πάρει τα αυτιά με την «αξιοκρατία», σήμερα οι προϊστάμενοι σε όλο το δημόσιο να τοποθετούνται με μόνη απόφαση του εκάστοτε Υπουργού; Κι όμως, ισχύει (και θα το εξηγήσουμε σε επόμενο σημείωμα): η «σύγχρονη δημόσια διοίκηση», όπως την ευαγγελίζονται, μοιάζει τελείως βγαλμένη από τη δεκαετία του 1960!
Οι όμορφες αυταπάτες, όμορφα καίγονται. Ο κος Μανιτάκης είχε δημιουργήσει προσδοκίες, σε στελέχη και υπαλλήλους του δημοσίου, κυρίως με την προβολή της αντίληψης ότι χρειάζεται ανακατανομή του προσωπικού και όχι απολύσεις για να γίνει το κράτος πιο αποδοτικό και λειτουργικό. Ε και; Σήμερα ο κος Μανιτάκης, αφού «κοίμισε» τους δημοσίους υπαλλήλους με τις δικές του «κόκκινες γραμμές», νομοθετεί κανονικές απολύσεις, και μάλιστα χωρίς αποζημίωση ή προειδοποίηση.
Ήξερε λοιπόν ο κος Μανιτάκης και μας κορόιδευε, ή αφελώς πίστευε ότι «θα πείσει την Τρόικα»; Τι σημασία έχει; Ήρθε η ώρα να καταλάβει και ο τελευταίος άνθρωπος, εντός και εκτός δημοσίου, ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η Τρόικα δεν ενδιαφέρονται ούτε για καλύτερη λειτουργία του δημοσίου, ούτε για την ανακατανομή υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων, ούτε για την «αξιοκρατία». Ενδιαφέρονται μόνο για αθρόες απολύσεις, υπάκουους υπαλλήλους, διάλυση του κοινωνικού κράτους και απόδοση των πάντων στους ιδιώτες για να κερδοσκοπούν ανενόχλητοι.
Ας απαλλαγούμε από όλους όσοι με τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις τους προσπαθούν να εξαφανίσουν καθετί δημόσιο, κοινωνικό και συλλογικό, για να μπορέσουμε μετά να συζητήσουμε ποιος δημόσιος τομέας θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο σύγχρονο ρόλο του: τη στήριξη της κοινωνικής πλειοψηφίας σε μια τέτοια περίοδο κρίσης. Ως τότε όμως, δεν μπορούμε να συζητάμε με κανίβαλους συνταγές μαγειρικής.
Δέσποινα Κουτσούμπα
Πρόεδρος Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, ΓΣ ΑΔΕΔΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου