Τα ποντίκια, που εσχάτως επισκέπτονται απρόσκλητα τα γραφεία μας στο Υπουργείο, ίσως γίνουν η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το "ποτήρι" της οργής μας. Μετά τον καταιγισμό περικοπών, την απειλή περί διαθεσιμοτήτων, την αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την μείωση της πρόσβασης μας σε υπηρεσίες υγείας και άλλα σοβαρά, έρχεται και το κερασάκι στη τούρτα: Το εργασιακό μας περιβάλλον βλάπτει σοβαρά την Υγεία.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και δεν πρέπει να μείνει σε επίπεδο ηλεκτρονικών αστεϊσμών. Χρειάζεται όντως άμεση αντίδραση. Το κτίριο της ΠΕΙΡΑΙΩΣ 40 είναι απαράδεκτο από κάθε άποψη. Το γεγονός ότι δεν έχει παρατηρηθεί έως τώρα, κρούσμα μολυσματικής ασθένειας, ή δεν έχουμε θρηνήσει απώλειες σε πιθανό σεισμό, οφείλεται καθαρά στην τύχη.
Η Ανοικτή Συνέλευση Υπαλλήλων εδώ και καιρό έχει επισημάνει τη σοβαρότητα του θέματος και μόνο λόγω της επικείμενης μεταστέγασης δεν αναδείξαμε περισσότερο τις άθλιες συνθήκες εργασίας. Ωστόσο, η μεταστέγαση παραπέμπεται στις καλένδες, (μήπως να προωθηθεί με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου;;) και κάθε ημέρα που περνάει σημαίνει και αυξημένο κίνδυνο για την υγεία και την ασφάλεια όλων μας.
Πέρα από τα αστεία e-mail και την ανέξοδη γκρίνια των διαδρόμων:
- Θέσαμε άμεσα το ζήτημα στο ΔΣ, το οποίο θα ζητήσει επίσημα να μας προσκομισθούν από την Τεχνική Υπηρεσία του Υπουργείου όλα τα σχετικά πορίσματα, εκθέσεις και αναφορές σχετικά με τη στατικότητα, την ασφάλεια και τις συνθήκες υγιεινής του κτιρίου της Πειραιώς καθώς και των υπολοίπων κτιρίων που φιλοξενούν ή θα φιλοξενήσουν Υπηρεσίες του Υπουργείου.
- Θα προωθήσουμε για υπογραφή από τους συναδέλφους κείμενο καταγγελίας για τις συνθήκες εργασίας μας, η οποία θα απευθύνεται σε όλες τις αρμόδιες αρχές. Θα κοινοποιήσουμε το θέμα στον Τύπο.
- Θα κοινοποιήσουμε την καταγγελία μας στην πολιτική ηγεσία απαιτώντας άμεσες ενέργειες για την βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και την επίσπευση των διαδικασιών μεταστέγασης.
Αρκετά σιωπήσαμε. Στις ημέρες μας, η σιωπή είναι συνενοχή.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
στο Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας
2 σχόλια:
Αχ βρε παιδιά! Ή πολύ αφελείς είστε ή πολύ οραματιστές. Κάθε μέρα κάνουμε και από ένα βήμα προς την εξαθλίωσή μας και μόνο ευχαριστώ δεν λέμε. Και περιμένετε να μας πτοήσουν τα ποντικάκια, οι ψύλλοι, οι κοριοί και οι μολυσματικές ασθενειες που μεταδίδουν; Όχι, όλοι μαζί, θα συνεχίσουμε με σκυμμενο το κεφαλι για τη "δημοσιονομική προσαρμογή μας" (συγνώμη για την αθυρόστομη έκφρασή μου).
Και ή θα μιλάμε ανώνυμα (όπως εγώ τώρα) ή θα γκρινιάζουμε ή θα λέμε πού είναι ο σύλλογος, πού είναι ο ένας και ο άλλος. Ποτέ όμως που είμαστε ΕΜΕΙΣ.
Εδώ συνάδελφοι που έζησαν από πρώτο χέρι την επίσκεψη του γλυκού τρωκτικού και αποφεύγουν ή θεωρούν περιττό να μιλήσουν. Τι να λέμε τώρα;
Ή μήπως όχι;
Την ώρα που τα ποντικια σουλατσάρανε στα γραφεια μας, την ώρα που οι εργαζόμενοι στις κοινωνικές δομές διαμαρτύρονταν έξω από το υπουργείο για τη διάλυση αυτών των υπηρεσιών, την ώρα που απέναντι ο κόσμος περιμένει με κάποια ντροπή το συσσίτιο, την ώρα που παραδίπλα κάποιοι άστεγοι έψαχναν μέρος για να προφυλαχθούν από το χαλάζι, την ώρα που κάποιοι άλλοι παραπαίοντας εκλιπαρούσαν στο επόμενο στενό για τη δόση τους, κάποιοι γραφειοκράτες του ΟΟΣΑ συνεδριάζανε μαζί με υπαλλήλους του υπουργείου για ένα ερωτηματολόγιο με θέματα εργασίας...
Και δεν βρέθηκε κανείς μας να τους δείξει, αντί για απάντηση, έξω από το παράθυρο ή, άντε, να τους ξεναγήσει στα υπόγειά μας.
Δημοσίευση σχολίου