Για μια Ανοικτή Συνέλευση Υπαλλήλων: Αποσαφηνίσεις των αυτονόητων και μια πρόσκληση

Δημοσιεύουμε κείμενο που μας έστειλε συνάδελφος. Το ιστολόγιο είναι ανοικτό σε παρόμοια κείμενα, συναδέλφων ή μη. Ιδιαίτερα στην τρέχουσα περίοδο, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, διευκρινίζουμε ότι είμαστε ανοικτοί και στη δημοσίευση κειμένων εκπροσώπων ή μελών οποιασδήποτε παράταξης, θέλοντας να συνδράμουμε ουσιαστικά στην προσφορά μιας δημιουργικής, πολιτισμένης αντιπαράθεσης επιχειρημάτων.

Μπορείτε να στέλνετε τα κείμενα στην ηλεκτρονική διεύθυνση: asy.yeka@gmail.com
 
 "Οι απόψεις των ανώνυμων συγγραφέων/σχολιαστών, ή όσων δημοσιεύουν επώνυμα κείμενα με όνομα διαφορετικό της διαχείρισης του ιστολογίου, δεν εκφράζουν αναγκαστικά τις απόψεις του ιστολογίου της ΑΣΥ. Αυτές διαμορφώνονται αφού συζητηθούν και συμφωνηθούν με συλλογικές διαδικασίες και φέρουν την υπογραφή Α.Σ.Υ."

του Γιάννη Κοντού

 

Θα είναι πάντα χαρά μας να φιλοξενούμε κείμενα του Νίκου στο ιστολόγιο της ΑΣΥ.  Έχουμε μέσα μας, ως πολύτιμη παρακαταθήκη, τα τέσσερα χρόνια που ήμασταν συνοδοιπόροι εντός μιας συλλογικότητας που αποκαλέσαμε «Ανοικτή Συνέλευση».  Έναν τίτλο που διαλέξαμε για να σηματοδοτήσουμε τον βασικότερο λόγο που μας έφερε μαζί.  Την ανάγκη, σε αυτές τις τόσο δύσκολες εποχές, να αρχίσουμε να αποκτούμε δικιά μας φωνή, όλοι μας, με διαδικασίες αυθεντικές διαλόγου και σύνθεσης, σπάζοντας τα δεσμά της εν λευκώ ανάθεσης των υποθέσεών μας σε επαγγελματίες εκπροσώπους.  Και ο Νίκος ήταν πρωτεργάτης τις περισσότερες φορές.  Άοκνος και πεισματικά μπροστάρης στις δράσεις μας.

Ευχαριστούμε ολόθερμα τα δύο πρώην μέλη της ΑΣΥ, τον Νίκο και τη Δώρα, για όσα περάσαμε μαζί, κτίσαμε, μάθαμε, εκπαιδευτήκαμε, σπείραμε.  Όμως, ήρθε τώρα η στιγμή που οι πορείες μας διαφοροποιούνται.  Επειδή είναι ενάντια στα πιστεύω μας ότι μπορούμε αληθινά να αλλάξουμε, να προχωρήσουμε, με όχημα ξανά έναν κομματικό συνδικαλισμό.  Ή, έστω, έναν συνδικαλισμό που έχει εκλεκτικές συγγένειες με συγκεκριμένους χώρους και ιδεολογίες.

Αυτές ακριβώς τις στιγμές που ο καθένας διαλέγει τον δικό του ξεχωριστό δρόμο, επιθυμήσαμε να μείνει η ΑΣΥ αμέτοχη έξω από την αγωνία των κομματικών παρατάξεων, λίγο πριν τις εκλογές, για το πώς θα κερδίσουν τις εντυπώσεις, θα προπαγανδίσουν τις θέσεις τους.   Μακριά από τις στρατηγικές για την κατάληψη της εξουσίας.  Για το πόσο είναι αυτό χιμαιρικό, θα δούμε. 

Προσωπικά πάντως, μετά από τη δημοσιοποίηση του κειμένου του Νίκου, νοιώθω και εγώ με τη σειρά μου την ανάγκη να βοηθήσω στο να ξεκαθαρίσουν κάποια ζητήματα.  Ιδίως από τη στιγμή που το κείμενο αυτό ξεκινά δηλώνοντας ως λόγο ύπαρξής του την αιτιολόγηση συμμετοχής στην «ΑΡΣΥ», συνεχίζει συνθέτοντας τα επιχειρήματα υπέρ της νέας αυτής παράταξης, προχωρά επιχειρώντας αυθαίρετα να μας προσδώσει ως μέλη της ΑΣΥ ένα «αριστερό πρόσημο» και καταλήγει με ένα είδος προεκλογικού καλέσματος (κατανοητό).  Αν και περίμενα ότι αυτό το ξεκαθάρισμα είχε ήδη γίνει μετά από την αλληλογραφία και τις κατ’ιδίαν συζητήσεις μας όλη αυτή την περίοδο.  Ας πάρω λοιπόν θέση, απλά συνοψίζοντας, δημόσια αυτή τη φορά, όσα έχουν ήδη επαρκώς ειπωθεί και καταγραφεί. 

-.-

Πράγματι, για να μπούμε στο δια ταύτα, είναι απόφασή μας να συνεχίσουμε, όσοι παραμένουμε, αυτό το πείραμα της «Ανοικτής Συνέλευσης», έχοντας πειστεί τελικά από τις εξελίξεις ότι οι αρχές της ΑΣΥ αξίζει να μείνουν στην πρώτη γραμμή και να υπηρετούνται μέσω ενός σχήματος αυθεντικού, πραγματικά αυτόνομου και ανεξάρτητου από κυβερνήσεις και κόμματα.  Πρόθεσή μας είναι να επιμείνουμε στην ουτοπία που εξαρχής επιδιώκαμε, διαμορφώνοντας ωστόσο νέες προτεραιότητες, με καινούριο προφίλ,   Χωρίς προνομιακή σύνδεση με κάποιον κατεστημένο ιδεολογικό/ κομματικό χώρο - όπως τουλάχιστον έχουμε (μας έχουν) μάθει να βλέπουμε γραμμικά τα πράγματα. 

Όσο για την «αριστεροσύνη» που παρόλα αυτά επιχειρείται  να …προσαφθεί στις αμεσοδημοκρατικές λειτουργίες, προσδίδοντας αυτόματα αριστερό πρόσημο (sic) σε όσους επιθυμούμε να συμμετέχουμε στα κοινά με τέτοιους τρόπους, ας μην λησμονείται ότι ο αποκαλούμενος αριστερός χώρος έχει απλώς προσεταιριστεί τύποις τέτοιες πρακτικές, που στην ουσία τους εφαρμόζονται από ομάδες που δεν έχουν σχέση με «ανθρώπινη διαχείριση» του καπιταλισμού (όπως κάνει η αποκαλούμενη αριστερά).     

Θα επιμείνω, ακόμα, ότι δεν είναι καλύτερες οι ροζ, οι κόκκινες, οι μπλε ή πράσινες ιδέες, όταν όλες τους έρχεται η ώρα να αποδειχθούν ιδεολογήματα χειραγώγησης.  Θα ξεφύγουμε μόνο αν οι τρόποι οργάνωσης και συμμετοχής, οι νοοτροπίες μας, αλλάξουν ριζικά.  Σε όποιον χώρο κινούμαστε, από τον εργασιακό έως της γειτονιάς.   Όπως και να αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας ιδεολογικά ή κομματικά.  Αφού τις ίδιες συνθήκες εργασίας βιώνουμε, στο ίδιο περιβάλλον ζούμε, τα ίδια αφεντικά έχουμε.  Αλλά φυσικά δεν μιλώ για τις κλασσικές πρακτικές υιοθέτησης ανοικτών δημοκρατικών διαδικασιών  βιτρίνας μέσω κομματικών οργανώσεων και νοοτροπιών.  Ποτέ αυτές δεν θα ευδοκιμήσουν σε τέτοια μέρη.  Είναι

παράταιρη μεταμόσχευση. 

Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να λειτουργήσει κάποιος, που ειλικρινά τον εκφράζουν οι αρχές της «Ανοικτής Συνέλευσης Υπαλλήλων» (ΑΣΥ), μέσα σε μια συλλογικότητα - βραχίονα κάποιου κόμματος ;  Όσο και αν ευαγγελίζεται τη σωτηρία των εργαζομένων, της πατρίδας, την αυτονομία του συνδικαλιστικού κινήματος κλπ.  

Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι οι ομοιότητες της Ανοικτής Συνέλευσης Υπαλλήλων (ΑΣΥ) με κάθε ΑΡΣΥ εξαντλούνται στα αρχικά τους.  Και είναι συνειδητή μας επιλογή να αποτρέψουμε την ένταξη της ΑΣΥ υπό την «υψηλή εποπτεία» κάποιας κομματικής-συνδικαλιστικής παράταξης. Δεν θα θέλαμε ποτέ να συμβάλλουμε στην υποδόρια έκπτωση των ελπίδων μας για το νέο, το διαφορετικό, σε μπαγιάτικες και άπνοες συνταγές.

Εν μέσω των συμπληγάδων των κομματικών παρατάξεων, το κάλεσμα της «Ανοικτής Συνέλευσης Υπαλλήλων» παραμένει και ανανεώνεται, προς όσους έχουν καταλάβει ότι πάνω από τα "καλά" δικά μας πιστεύω και τα "κακά" πιστεύω των άλλων, αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι οι ανόθευτες, άδολες, πρακτικές που μας ενώνουν, μας μαθαίνουν να διεκδικούμε, να συμμετέχουμε και να μιλάμε.  Να υλοποιούμε ιδέες που θα βελτιώνουν τη ζωή όλων μας. 

Η προσπάθεια αξίζει να συνεχιστεί.